De ‘voordeel-zone’ van volledig endoscopische wervelkolomchirurgie
In een overzichtelijk review beschrijven Hasan et al. de geschiedenis van endoscopische wervelkolomchirurgie. De huidige minimaal invasieve technieken en de beoordeling van de klinische resultaten worden beschreven en bediscussieerd in de context van een invasiviteit/complexiteits index.
Deze invasiviteit/complexiteits index is gevisualiseerd in een kwalitatieve grafiek, waaruit een ‘endoscopische voordeel zone’ kan worden gedesigneerd. Deze representeert het theoretische voordeel wat de endoscopische technieken hebben ten opzichte van de verschillende traditionele (MIS) chirurgische procedures.
Voor de wervelkolomchirurg die de ‘full-endoscopische wervelkolomchirurgie’ toepast is het gebruik van een endoscoop dé manier om gericht toegang te krijgen tot spinale pathologie. Het streven van deze techniek is om spierschade ten gevolge van langdurige retractie, overmatige botresectie en het strippen van zachte weefsels te voorkomen, waardoor er minder iatrogene instabiliteit ontstaat en er bij patiënten minder postoperatieve pijn en invaliditeit optreedt.
Endoscopische technieken hebben meer dan 30 jaar evolutie en innovatie gekend. Momenteel worden endoscopische technieken gebruikt voor het benaderen van pathologie in de cervicale, thoracale en lumbale wervelkolom. Naast de transforaminale benadering is in het kielzog van de tubulaire retractor systemen ook de interlaminaire endoscopische techniek in populariteit toegenomen. Niet in de laatste plaats vanwege de bekende anatomische route in combinatie met de significante verbeteringen van de optiek en technische mogelijkheden van de endoscopen.
Er is een groeiende hoeveelheid literatuur die niet alleen de werkzaamheid van deze diverse endoscopische procedures bevestigt, maar ook de voordelen onderstreept die deze procedures bieden met betrekking tot minder morbiditeit en beperktere complicaties.