Nieuws.

Vanuit de Eurospine congres programmering, het aantal presentaties, maar ook in het aantal geëxposeerde endoscopische systemen is heel duidelijk geworden dat endoscopie in het centrum van de aandacht staat. Endoscopische wervelkolomchirurgie was letterlijk ‘all-over-the-place’, wat wijst op een grote behoefte binnen de spine community om de mogelijkheden, voordelen en technische opties te verkennen in dit groeiende veld. De stand van RIWOspine trok veel bezoekers tijdens de pauzes voor live-demonstraties, onder andere door dr. Christoph Siepe, dr. Martin Komp en Ali Güven Yörükoglu.

In de sessie “Huidige status van volledig endoscopische wervelkolomchirurgie (VESC)” kwamen diverse perspectieven aan bod. Een korte samenvatting van enkele hoogtepunten:

• Dr. Siepe nam de toehoorders mee in de indicaties en limitaties van endoscopische technieken.
• VESC biedt alle noodzakelijke toegangswegen, waarbij de keuze afhangt van de te behandelen pathologie. Er is geen ‘one-size-fits-all”, of één toegangsweg die je altijd kunt inzetten.
• Verschillende maten endoscopen zijn beschikbaar, afhankelijk van locatie en type pathologie.
• Wat kan er allemaal behandeld worden:
  • Decompressie van centrale en foraminale stenosen
  • Decompressie van laterale recessus stenose
  • Verwijderen van HNP, inclusief recidief
  • Verwijderen van synoviale cysten
  • Verwijderen van epiduraal hematoom
  • Verwijderen van thoracale HNP
  • Palliatieve decompressie van metastasen
• Cervicale laterale foraminale HNP kan efficiënt en elegant worden behandeld met VESC vanuit posterieur.
• De toekomst van VESC lijkt interbody fusion te zijn.
• VESC toont superioriteit boven microscopische discectomie op verschillende vlakken, zoals ODI, ziekenhuisverblijfsduur en algemene complicaties, mede dankzij het heldere beeld en continue vloeistofstroom van de endoscoop. De continue vloeistofstroom bij de endoscoop zorgt voor een automatische afvoer van weefselfragmenten en een ongestoord (bloed-vrij) zicht op de weefsels. Verder zorgt de afwezigheid van de tractie op de omgevende weefsels en de beperkt noodzakelijke coagulatie bij de endoscoop voor minder kans op weefselnecrose en infectie.
• De techniek is niet de limiet, maar de chirurg wel. De leercurve verloopt van microscoop naar endoscoop, met een tijdelijke ‘micro-endo blending’, uiteindelijk resulterend in een bijna 100% endoscopische benadering.
• Een gefaseerde leercurve, van minst complexe casus (discectomie L5S1) naar expertfase (cervicale posterieure foraminotomie), wordt aanbevolen, evenals het sequentieel doorlopen van de leercurves binnen een spinaal-chirurgische maatschap.
• dr. Schöller van de Schön Klinik Hamburg Eilbek deelde een voorbeeld van de leercurve van de wervelkolom maatschap in 1.5 jaar, waarbij zij van 50 naar 100 patiënten per jaar ging, voornamelijk via de interlaminaire toegang voor sequestrectomie. Later in de learning curve kwamen de decompressies en dubbel level casussen. De operatietijd voor L5/S1 ging van 61 minuten naar 50 minuten binnen 1 jaar. Van de 150 patiënten was er maar 1 conversie naar microchirurgie, 5 duralesies, een aantal casussen met neurapraxia, wat geëlimineerd werd na het veranderen van de werkkanaal positionering techniek. Er waren 7 reoperatie door recurrent HNP. De leercurve hangt af van de individuele ervaring met endoscopie. Een goede training en ondersteuning, alsook team voorbereiding zijn essentieel. Maar een voldoende aanvoer van geschikte patiënten is ook noodzakelijk, zodat op regelmatige basis de nieuwverworven techniek wordt uitgevoerd.
• In een sessie over bi-portale endoscopische chirurgie gaf dr. Quillo Olvera een overzicht van de mogelijkheden uni-portale en bi-portale endoscopische wervelkolomchirurgie, waarbij het complicatiepercentage tussen beide technieken ongeveer gelijk bleek te zijn (rond 5-6%). Maar het lijkt dat voor discectomie VESC de voorkeur heeft en voor fusie en meer complexe casussen er een plek is voor de Unilaterale Bi-portale Endoscopie (UBE).